شرکت فولکس واگن به‌عنوان مالک بوگاتی تصمیم گرفته خودرو افسانه‌ای بوگاتی گالیبیر (Bugatti 16C Galibier) را در سال 2013 روانه بازارها کند.
به نظر می‌رسید که بوگاتی گالیبیر در حال تبدیل شدن به یک افسانه و اسطوره است، اما این کمپانی سوپر اسپرت ساز می‌خواهد به همه یادآوری کند که مدل صندوقدار در حال طی مراحل پیش‌تولید است و البته این تیم در حال کار سخت روی این پروژه است.
این سوپر اتومبیل که اولین بار در نمایشگاه 2010 ژنو به نمایش درآمد، اکنون چراغ سبز تولید را از کارخانه مادر دریافت کرده است.

بوگاتی گالیبیر که از آن به عنوان هیولایی برای جاده‌ها نام برده شده، با موتور 16 سیلندر 8 لیتری و با دارا بودن سوپرشارژر دو مرحله‌ای 1000 اسب بخار، قدرتی تولید می‌کند که برای بالابردن آدرنالین شما کافی است.این خودرو لوکس بر خلاف ویریونVeyron 16.4 دارای 4درب بوده و فضای کافی و راحتی برای سرنشینان فراهم می‌کند. پیشرفت‌های تکنولوژیکی بوگاتی با نورپردازی چراغ‌های LED و تکنولوژی نمایشگرهای لمسی در هم می‌آمیزد.

همچنین 8 عدد خروجی اگزوز در انتهای خودرو، جاذبه ظاهری این اتومبیل را دوچندان کرده‌اند. ترکیب چرم بسیار لوکس و چوب با طراحی کلاسیک و رنگ‌های گرم نشان دهنده عزم بوگاتی در ارائه یک اثر هنری ماندگار است.با وجود اینکه که بوگاتی اعلام کرده که تقاضای بسیار زیادی برای این خودرو به ویژه از سوی مشتریان عرب که مشتاقانه منتظر مدل‌های جدید هستند، وجود دارد، اما با این حال خودروساز فرانسوی تاریخ مشخصی را برای عرضه این مدل پرطرفدار اعلام نکرده است.

با این حال بوگاتی اعلام کرده است که گالیبیر تنها مدل جدید این شرکت نبوده و این شرکت فرانسوی نقشه‌های فراوانی برای بازار خودرو به ویژه بازار خاورمیانه دارد.

 
 
 
 
 
 
 
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  
  
  
  
 
 
  
  
  
  
 
 
 
 
 
 
  
  
  
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 

یک میکروب‌شناس آمریکایی با استفاده از باکتری اصلاح‌شده «ای‌کولای» دست به ساخت نقش‌های درخشان آسمانی مبتنی بر تصاویر تلسکوپ هابل زده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این طرح‌های درخشان با استفاده از ظروف پتری و انفجارهای تابشی برای حجاری این کلونی‌ها ایجاد شده‌اند.

این تصاویر مبتنی بر تصاویر هابل با الهام از گفته مشهور کارل سیگن، فضانورد آمریکایی که «ما همه از مواد ستاره‌ای ساخته شده‌ایم» به وجود آمده‌اند.

زاکاری کوپفر، میکروب‌شناس دانشگاه سینسینتی اظهار کرد: اولین نمونه کار من که با استفاده از باکتری‌گرافی در حال ایجاد آن هستم، با عنوان «مواد ستاره‌ای» بوده که تحت تولید است.

کوپفر افزود: مواد ستاره‌ای نوعی کاوش بصری از گفته مشهور سیگن است که به یک نظریه علمی در مورد به وجود آمدن اولین اتم‌های موجودات زنده از جمله انسان در ستارگان اشاره دارد.

این فرایند که یک شیوه جدید چاپ تصویری بوده، توسط خود کوپفر ابداع شده که امیدوار است بتواند صحنه‌های پیچیده‌تری را با استفاده از این فرآیند نقاشی کند.

وی ابتدا به تغییر ژنتیکی رابط خود یا همان باکتری ای‌کولای با افزودن یک توالی ژن موجود در عروس دریایی پرداخته که برای یک پروتئین شب‌تاب موسوم به GFP رممزگذاری شده‌اند. در زیر نور فوق بنفش این پروتئین به انتشار نور در یک طول موج بلندتر پرداخته که برای چشم انسان مرئی است.

کوپفر سپس در یک ظرف پتری به انتشار میکروب های اصلاح شده ژنتیکی پرداخته و آنها را در برابر تابش طول موج کوتاه فوق بنفش قرار داد. این شیوه برای درخشش آنها به کار نرفته بلکه میکروبهایی را که در بخشهای خاص زندگی می‌کنند، از بین می‌برد. بعدها این بخشها به نفاط تاریک تصویر تبدیل شده و پس از رشد باکتری‌ها و انتشار آنها، تصویر نهایی ایجاد می‌شود.

هنگامی که این باکتریها به مرحله مناسب از رشد رسیدند، برای توقف رشد بیشتر آنها، کوپفر به انجماد ظرف پرداخته و پس از یک درمان تابشی دیگر آنرا با یک لایه آکریلیک پوشش داده است.

این میکروب‌شناس همچنین از یک تغییر دیگر در شیوه خود برای استفاده از باکتری قرمز رنگ Serratia marcescens به منظور ایجاد پرتره‌ای از هنرمندان و دانشمندان الهام بخش وی بهره برده است. او در این طراحی از آلبرت انشتین و چارلز داروین به عنوان دانشمندان و پابلو پیکاسو و لئوناردو داوینچی به عنوان هنرمندان مورد علاقه خود نام برده است.

کوپفر اظهار کرد: پیکاسو و انشتین بر روی یک ایده مشابه یعنی مشاهده فضای سه بعدی از یک منظر متفاوت کار می‌کردند که انشتین از نظریه نسبیت و پیکاسو از کوبیسم استفاده می‌کرد.

این طرحها قرار است در گالری خیابان سیکمور در شهر سین سیناتی در کنار کارهای دیگر دانشجویان به نمایش در بیاید

جام جم آنلاین: محققان نتوانسته‌اند در میان مجموعه عواملی که از آنها به عنوان متهمان اصلی تغییرات آب و هوایی نام برده می‌شود عامل اصلی موثر در بروز این تغییرات را شناسایی کنند.

برای مثال ابرها می‌توانند به عنوان یک عامل ابتدایی، نقش بسیار مهمی در ایجاد تغییرات جوی داشته باشند.

ابرها همچون پوششی محافظ در برابر تابش نور خورشید هستند و هرچه تابش نور خورشید به سطح زمین کمتر باشد، دمای هوا به مراتب کمتر خواهد بود. اما این ساده‌ترین تاثیری است که ابرها در تغییرات جوی دارند.

در صورتی که تاثیر ابرها در این زمینه بسیار پیچیده‌تر است و اگر بر اساس مدل‌های جوی، تاثیر ابرها بر تغییرات آب و هوایی را مورد بررسی قرار دهیم، متوجه خواهیم شد نقش ابرها تنها در این ویژگی خلاصه نمی‌شود.

فکر می‌کنید ابرها چگونه و چرا تشکیل می‌شوند؟ ابرهایی با ساختار و ویژگی‌های متفاوت چه مقدار از نور خورشید را بازتابش می‌کنند؟

بتازگی گروهی از محققان انگلیسی و آمریکایی به یافته‌های جدیدی درخصوص ارتباط میان ابرها و تغییرات آب و هوایی دست یافته‌اند.

آنها موفق شده‌اند یک مولکول جوی را شناسایی کنند که می‌تواند آلاینده‌ها و گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید نیتروژن و دی اکسید سولفور را در اتمسفر هدف قرار دهد و اتمسفر را از وجود این ذرات و گازها پاک کند.

وقتی این مولکول با چنین ذراتی برخورد کرده، آنها را تجزیه و به نیترات‌ها و سولفات‌ها تبدیل می‌کند که بی‌خطر هستند و هیچ گونه آلودگی ندارند.

نیترات‌ها و سولفات‌هایی که در این فرآیند ایجاد می‌شوند، با دیگر ذرات موجود در هوا ترکیب شده و ابرها را تشکیل می‌دهند. هر چه تراکم ابرها در آسمان بیشتر باشد، انعکاس و بازتاب نور تابیده شده به سطح زمین هم بیشتر است.

فکر می‌کنید با این یافته‌ها می‌توان با پدیده گرمایش جهانی جنگید؟ اگرچه این یافته‌ها می‌تواند نوید بخش تحولاتی در این زمینه باشد، اما لازم است تحقیقات بیشتری انجام شود. با استفاده از مولکول‌های جوی با قابلیت به دام انداختن ذرات و گازهای آلاینده می‌توان تراکم ابرها را در سطح آسمان افزایش داد اما در حال حاضر این روش به عنوان یک راهکار مهندسی شده در علم هواشناسی مورد توجه قرار نگرفته است.

اگر هم این روش به عنوان یک راهکار علمی مورد تایید قرار گیرد ممکن است استفاده از آن در عمل با پیامدهایی مانند ایجاد تغییراتی ناخواسته در سیستم‌های جوی، همراه یا تهدیدی علیه حیات زمینی باشد؛ بنابراین شناسایی این گروه از مولکول‌های جوی با ویژگی‌های منحصر به فرد نمی‌تواند پاسخ مناسبی برای معمای تغییرات آب و هوایی و مقابله با گرمایش جهانی باشد.

اما بی‌شک این یافته‌ها به محققان کمک می‌کند به تاثیر عوامل مختلف در پدیده‌های جوی پی برده و بر این اساس راه صحیح برای رسیدن به مقصد درست را بیابند.

یک گروه از دانشمندان که سال گذشته اظهار داشتند که نوترینوها می‌توانند سریع تر از نور حرکت کنند روز جمعه 8 ژوئن (19 خرداد ماه) تصدیق کردند که حق با اینشتین بوده و این ذرات ریزاتمی چون سایر ذرات در این جهان دارای محدودیت سرعت هستند

به گزارش مهر، محققان مرکز تحقیقات هسته‌ای روپا وقتی که نتایج آزمایشی را منتشر کردند که نشان می‌داد ذرات نوترینوها می‌توانند سرعتی بیشتر از نور ( حدود 6 کیلومتر در ثانیه) داشته باشند، جنجالی واقعی در این عرصه ایجاد کردند.

به نظر می‌رسد که این نتایج، تهدید به از بین بردن فیزیک مدرن کرده و حفره‌ای را در نظریه نسبیت خاص انیشتین که در سال 1905 ارائه کرده بود پدید می‌آورد. این نظریه سرعت نور را بیشترین سرعت در جهان خلقت توصیف کرده بود.

در نتایج نخستین آزمایش، نوترینوها در سفری از آزمایشگاه بزرگ سرن (مرکز تحقیقات هسته‌ای اروپا) در نزدیکی ژنو به آزمایشگاه گران ساسو در ایتالیا قرار گرفتند، نوترینوها می‌بایست 0.0024 ثانیه را طی می‌کردند اما این ذرات 0.00000006 ثانیه زودتر از زمان مورد انتظار رسیدند.

این درحالی است که روز جمعه 19 خرداد ماه گروهی از دانشمندان آزمایش اپرا در همایش بین المللی فیزیک نوترینو و فیزیک نجومی که در کیوتو، ژاپن برگزار شده اعلام کردند که نتایج اولیه اشتباه بوده است.

این گروه اظهار داشتند که اطلاعاتی که تا سال 2011 و سفر نوترینوها از سرن به ایتالیا به دست آمده بود مورد بررسی مجدد قرار گرفته و تأثیرات ابزاری آن کشف شده است. تصویر منسجمی از اطلاعات پیشین و داده‌های جدید نشان دهنده این است که سرعت نوترینوها از نور بیشتر نیست.

آزمایش اپرا (OPERA experiment یا Oscillation Project with Emulsion-tRacking ) آزمایشی است که به منظور بررسی پدیده نوسان نوترینو توسط سرن انجام شده است.

نتایج اولیه با هیجان و تردید اعلام شد، این گروه از سایر فیزیکدان‌ها خواستند که آنها نیز تحقیقات خود را در این زمینه انجام دهند و تکذیب یا تأیید این آزمایش را ثابت کنند.

کارلو روبینا برنده جایزه نوبل و سخنگوی این پروژه اعلام کرد که سرعت نوترینوها با حد سرعت جهانی برابر است.

نوترینو (neutrino) یک ذره بنیادی است که از نظر الکتریکی خنثی بوده و به ندرت وارد برهمکنش می‌شود نوترینو به معنی کوچک خنثی از نظر الکتریکی خنثی بوده و قادر است از درون مواد تقریبا بدون هیچ برهمکنشی عبور کند. نوترینو‌ها دارای جرم بسیار کوچک، اما غیر صفر هستند.

از آنجایی که نوترینوها بار الکتریکی ندارند، تحت تاثیر نیروهای الکترومغناطیس قرار نمی‌گیرند. نوترینوها تنها تحت تاثیر نیروی هسته‌ای ضعیف که در مقایسه دارای بُرد بسیار کوتاه‌تری از نیروی الکترومغناطیس است، قرار می‌گیرند. از این رو قادر هستند مسافت‌های بسیار طولانی را درون مواد بدون برهمکنش طی کند.

نوترینوها در ضمن واپاشی بتا، در واکنش‌های هسته‌ای مانند آنچه در خورشید و یا راکتورهای اتمی رخ می‌دهند و هچنین در اثر برخورد پرتوهای کیهانی با اتم‌ها ایجاد می‌‌شود.

بیشتر نوترینوهایی که از زمین عبور می‌کنند، از خورشید صادر می‌شوند. در هر ثانیه از هر سانتی‌متر مربع زمین، در حدود 65 میلیارد نوترینوی خورشیدی عبور می‌کند.

برخورد‌دهنده بزرگ هادرون تا پایان سال 2012 خاموش خواهد شد تا تعمیرات و بازسازی‌هایی در آن صورت بگیرد اما دانشمندان امیدوارند تا آن زمان بتوانند یکی از اصلی‌ترین اهداف مطالعاتی این دستگاه غول‌‌پیکر،‌ذراتی نامرئی و ناشناخته به نام بوزون هیگز را کشف کنند.

دکتر "رالف دیتر هیور" رئیس کل سرن می‌گوید در صورتی که برخورد دهنده بزرگ هادرون به کار و آزمایش‌های خود ادامه دهد به اندازه‌ای برخورد خواهیم داشت تا بتوانیم نشانه‌های کافی برای شناسایی بوزون هیگز به دست بیاوریم.

هیور در نهایت اطمینان می‌گوید تا پایان سال جاری می‌توان گفت که آیا بوزون هیگز،‌ ذره‌ای که مسئولیت ایجاد جرم در ذرات سازنده جهان هستی را به عهده دارد وجود دارد یا نه؟ بوزون هیگز که به دلیل نادیده باقی‌ماندن و نقش کلیدی‌اش در شرح فیزیک مدرن به "ذرات خدا" شهرت پیدا کرده است تا به امروز هرگز مشاهده نشده‌است و دانشمندان برای چندین دهه برای اثبات وجود آن تلاش کرده‌اند.

دانشمندان امیدوارند برخوردهای ذره‌ای با انرژی بالا در تونل 17 مایلی زیرزمینی در سرن در نهایت به آنها اجازه خواهد داد شرایطی را برای ردیابی بوزون هیگز به وجود آورند. هیور تاریخ خاموش شدن این آزمایشگاه بزرگ را پایان سال 2012 اعلام کرد که این خاموشی برای دو سال ادامه پیدا خواهد کرد تا بازسازی‌ها،‌ بهبودها و تعمیرهای لازم که در نهایت منجر به افزایش ظرفیت قدرت دستگاه شده و امکان اجرای آزمایش‌های بیشتری را به وجود خواهد آورد در آن انجام گیرد.

در این مدت درهای برخورد دهنده بزرگ هادرون برای اولین بار بر روی عموم نیز گشوده خواهد شد تا بتوانند در میان تونل بزرگ آن بر روی مرز فرانسه و سوئیس قدم بزنند.

زمانی که وجود بوزون هیگز به اثبات برسد، مطالعات بیشتری برای اثبات ویژگی‌های آن و درک منشا جهان هستی انجام خواهد گرفت. سرن برای اثبات وجود این ذره به شاهدی قوی نیاز دارد و تنها زمانی وجود بوزون هیگز را تایید خواهد کرد که شانس خطا در نتایج مطالعات این برخورد‌دهنده یک در سه میلیون باشد.

جستجو برای یافتن بوزون هیگز تا کنون بسیار جنجال‌برانگیز بوده است،‌ منتقدان بسیاری از این نگرانند که برخورد‌دهنده هادرون بتواند سیاهچاله‌ای عظیم که می‌تواند تمامی زمین را در خود ببلعد، خلق کند.

دانشجویان دانشگاه کلورادو سیستم گلخانه‌‌یی آئروپونیکی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند برای تأمین غذای تازه و اکسیژن مورد نیاز فضانوردان در سفرهای دور دست مورد استفاده قرار گیرد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناسا به منظور تسهیل سفرهای فضایی آتی و استفاده از طرح‌های دانشگاهی، رقابتی تحت عنوان X-Hab‌ را ترتیب داده است و هر ساله تیم های دانشجویی، طرح های مفهومی خود را در این حوزه ارائه می کنند.

بیشتر طرح های ارائه شده شامل زیستگاه های فضایی افقی یا عمودی هستند که می‌توانند با شرایط سخت محیط مریخ یا ماه سازگار باشند. در میان طرح های ارائه شده در رقابت سال جاری، طرح باغ رباتیک یا سیستم گلخانه‌یی آئروپونیک (هواکشت) از سوی تیم دانشگاه کلرداو ارائه شده است.

باغ رباتیک محیط گلخانه‌‌یی هوشمندی است که امکان کشت، پرورش و تولید گونه‌های مختلف گیاهان را برای تأمین غذای مورد نیاز فضانوردان فراهم کرده و می‌تواند علاوه بر تصفیه آب، اکسیژن محیط را نیز تولید کند.

این گلخانه همچنین می‌تواند مشکلات روحی ناشی از سفرهای طولانی و سخت به مریخ و سیارک‌های دور دست را با مشغول کردن فضانوردان به کشت و مراقبت از گیاهان به حداقل برساند.

سیستم گلخانه آئروپونیک به دو صورت دستی و خودکار طراحی می شود و امکان کاشت بذر، بررسی وضعیت رشد گیاه، برداشت دستی محصول و فرآیند بازیافت در نظر گرفته شده است.

این طرح با تکمیل نهایی، تابستان سال آینده در اختیار ناسا قرار داده می شود تا در صورت کارآیی مناسب در سفرهای فضایی مورد استفاده قرار گیرد.

محققان دانشگاه فنی ماساچوست، ناسا و دیگر سازمانها موفق به شناسایی بک سیاره در فاصله 1500 سال نوری شدند که به نظر در اثر حرارت بسیار بالای ستاره میزبان خود در حال بخار شدن است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) دانشمندان این گونه استنباط کرده‌اند که یک دنباله طولانی از غبار و ضایعات که بسیار شبیه دنباله یک دنباله‌دار است، در پشت این سیاره وجود داشته و می‌تواند گویای داستان تجزیه این سیاره باشد.

طبق محاسبات این تیم، این سیاره فراخورشیدی کوچک که تقریبا به اندازه سیاره ناهید بوده، در 100 میلیون سال آینده از هم خواهد پاشید.

محققان دریافتند که این سیاره غبارآلود در یک مدار 15 ساعته به دور ستاره خود موسوم به KIC 12557548 می‌چرخد که یکی از کوتاهترین مدارهای سیاره‌ای مشاهده شده تا کنون است. چنین مدار کوتاهی باید بسیار تنگ بوده و بر این امر دلالت داشته که سیاره توسط ستاره میزبان خود تا حرارات حدود 3600 درجه فارنهایت داغ شده است.

طبق فرضیه دانشمندان، مواد سنگی در سطح این سیاره در چنین حرارتی ذوب و بخار و منجر به شکل‌گیری بادی شده که گاز و غبار را در فضا حمل می‌کند. ابرهای متراکم غبار این سیاره را که با سرعت در اطراف ستاره خود می‌چرخد، دنبال می‌کنند.

یافته‌های این گروه که در مجله Astrophysical منتشر شده، بر اساس داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر بوده که به بررسی بیش از 160 هزار ستاره در کهکشان راه‌شیری می‌پردازد.

این تلسکوپ به ثبت درخشش هر ستاره در دوره‌های زمانی منظم پرداخته و سپس دانشمندان این داده‌ها را برای نشانه‌هایی از سیارات جدید خارج از منظومه شمسی تحلیل می‌کنند.

ایسنا

دانشمندانی از دانشگاه «ژوهانس گوتنبرگ» (JGU) در ماینتز روش جدیدی برای مشاهده پروتئین‌های منفرد ارائه کرده‌اند. دانش دقیق دینامیک پروتئین‌ها برای فهم فرایندهای زیست‌شناختی مرتبط با آنها که در سطح مولکولی رخ می‌دهند، ضروری است.

به گزارش سرویس فناوری ایسنا، تاکنون این اطلاعات بوسیله‌ی برچسب‌گذاری پروتئین‌ها با مواد فلورسانت بدست می‌آمد، ولی متاسفانه این کار پروتئین تحت مطالعه را تغییر می‌دهد و از این رو فرایند زیست‌شناختی که قرار است مشاهده شود را متاثر می‌کند.

دکتر «کارستن سونیخسن» توضیح می‌دهد: روش ما اجازه ردگیری زنده از پروتئین‌های منفرد بدون نیاز به برچسب‌گذاری آنها می‌دهد. ما اکنون در حال بدست آوردن تصاویر کاملا جدید از فرایند‌های مولکولی هستیم و برای مثال قادر به دیدن اینکه چطور اجسام حتی در کوچکترین مقیاس‌ها بطور دائم در حال حرکتند، هستیم. روش ارائه شده توسط این گروه از شیمیدانان به رهبری «کارستن سونیخسن» بر اساس استفاده از نانوذرات طلاست. این نانوذرات در نقش نانوآنتن‌های نورافشانی ظاهر می‌شوند که هنگام مواجهه با پروتئین‌های بدون برچسب منفرد فرکانس خود یا بعبارت دیگر رنگ خود را قدری تغییر می‌دهند. این تغییر رنگ‌های کوچک می‌تواند با استفاده از تکنیک ابداع شده در ماینتز مشاهده شوند.

«سونیخسن» می‌گوید: این از لحاظ تکنیکی یک جهش عظیم روبه جلو است؛ ما به نحوی این فرایند را مدیریت کرده‌ایم که به یک وضوح زمانی بسیار بالا برای مشاهده مولکول‌های منفرد برسیم. به همین خاطر اکنون مشاهده دقیق دینامیک یک مولکول پروتئین با دقت زیر میلی‌ثانیه امکان‌پذیر است.

فرصت آشکارسازی مولکول‌های پروتئین منفرد می‌تواند افق‌های کاملا جدیدی باز کند. بنابراین، در کنار چیزهای دیگر، ردگیری افت و خیزهای چگالی جمعیت مولکولی و مشاهده بلادرنگ فرایند جذب پروتئین عملی شده است.

دکتر «ایرن آمنت» که از اعضای گروه «سونیخس» است، توضیح می‌دهد: ما می‌توانیم نحوه حرکت مولکول‌ها، نحوه توقف آنها در مکان‌های ویژه و نیز نحوه خم شدن آنها را ببینیم؛ این کار یک پنجره به سوی دنیای مولکولی باز می‌کند. این تکنیک جدید می‌تواند نه فقط در شیمی، بلکه در پزشکی و زیست‌شناسی نیز مفید باشد.

این پژوهشگران، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را تحت عنوان «شناسایی پروتئین برچسب‌گذاری نشده روی نانوذرات پلاسمونیک تکی» در مجله‌ی معتبر «Nano Letters» منتشر کرده‌اند.

پس از 50 سال تلاش، فیزیکدانان آزمایشگاه ملی لس‌آلموس موفق به کشف نشانه پلوتونیوم شدند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این دانشمندان با استفاده از طیف سنج تشدید مغناطیسی هسته‌ای (NMR) موفق به بررسی این ایزوتوپ شکافت پذیر شدند که به آنها اجازه می‌دهد شیوه‌های جدیدی برای ذخیره ضایعات از نیروگاه‌های انرژی هسته‌ای ایجاد کنند.

طیف سنج NMR برای تعیین ساختار مولکولی بسیاری از مواد بویژه آن دسته که هسته آنها از یک چرخش کوانتومی نیمه شامل ایزوتوپ های هیدروژن و کربن برخوردار بوده، مورد استفاده است.

پلوتونیوم 239 آخرین هسته با چنین چرخش کوانتومی بود که به دلیل برخورداری آن از ویژگی‌های مغناطیسی پیچیده که در سنجش‌ها اختلال ایجاد می‌کنند، بررسی نشده بود. دلیل دیگر این تاخیر بخاطر وجود محدودیت‌هایی است که در کار با مواد اتمی خطرناک وجود دارد.

برای غلبه بر مشکلات ویژگی مغناطیسی، محققان به سرد سازی پودر دی‌اکسید پلوتونیوم بسیار خالص تا چهار درجه سانتیگراد بالای صفر مطلق پرداختند. این امر باعث وسعت گرفتن دریچه زمان انجام سنجش‌ها شده و تقریبا تاثیرات مداخله‌گر مغناطیسی را از بین برد.

به گفته دانشمندان، انتخاب این نوع پلوتونیوم کلید موفقیت آنها بود؛ چرا که انواع دیگر در این حوزه پیش از این شکست خورده یا به نمونه‌های دارای کیفیت لازم دسترسی موجود نبوده است.

فیزیکدانان اکنون با تعیین نشانه این ایزوتوپ می‌توانند به شناسایی چگونگی انطباق پلوتونیوم در ساختار ترکیبات و مولکولها بپردازند و این مساله به آنها اجازه بررسی‌های بهتر در مورد ویژگی‌های شیمیایی سوختها و ضایعات سوختی را خواهد داد.

ایسنا

ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال حرکت مداوم در مدار اطراف زمین با سرعت 27 هزار کیلومتر در ساعت بوده، اما به گفته ساکنان این مدارگرد بویژه «دون پتیت» فضانورد ناسا، دلیلی ندارد که یک نشانی پستی ثابت برای آن وجود نداشته باشد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کشتی‌های نیروی دریایی و حتی ایستگاه‌های دورافتاده در قطب جنوب نیز از نشانی پستی برخوردارند، از این رو «پتیت» به ایجاد چنین نامگذاری پستی برای برآورده کردن این نیاز از طریق وبلاگ خود در ناسا پرداخته است.

وی در این وبلاگ نوشته است: اطاق خواب من، یک جعبه کوچک به اندازه تابوت در پنجمین عرشه فضایی نود شماره 2 قرار دارد. من در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) در مدار پایین زمین (LEO) با شیب مداری 51.603 درجه و ارتفاع میانگین 400 کیلومتر ساکن هستم. از این رو نشانی پستی من به این قرار خواهد بود: نود شماره 2،‌ عرشه پنجم، ISS، LEO، 51.603

در این سیستم، عدد 51.603 کد پستی بوده که در آن اولین سه عدد به نمایش شیب مداری و دو عدد آخر به نمایش خود ایستگاه فضایی می‌پردازد.

ایستگاه فضایی سومین مدارگرد در این محل مداری پس از مجموعه ایستگاه‌های سالیوت و میر است. به عقیده پتیت می‌توان از این نامگذاری تا زمانی که این مدار توسط 99 ایستگاه فضایی اشغال نشده، استفاده کرد.

این در حالیست که نرخهای پستی به شکل نجومی خواهند بود.