اصول فیزیکی طیف نمایی جذبی:
دمای قابل حصول توسط نقطه ذوب یا نرم شدن ماده کوره محدود می شود. که عملا دمایی در حدود °K 3000 است، بنابرین روش های گوناگون درخش گرمایی برای مطالعه جذب رادیکال های مولکولی یا طول عمر کوتاه ( تجزیه نوری تابش ) و بسیاری جامدات مقاوم ( تجزیه گرمایی تابش ) توسعه یافته اند. علاوه بر این می توان اکثر منابع گسیلی را در جذب به کار برد. به شرط این که منبعی پایه با دمای روشنایی به حد موثر بالا ، نظیر یک لوله درخش ، در دسترس باشد.
وجود پنجره ها باعث به وجود آمدن مشکلی در طیف نمایی جذبی می شود. پایین تراز 1100 آنگستروم ، مواد جامد شفاف نیستند، و در نواحی طول موج های بلندتر پنجره ها مستعد چگالیدن یا تمرکز ماده در رویشان و واکنش آنها با بعضی بخارات داغند. به کرار لازم می شود که یک سیستم گاز حایل را برای محافظت آنها به کاربرد.
در ناحیه بدون پنجره اغلب یک تخلیه الکتریکی بین ظرف جذب و منبع پایه از یک طرف و شکاف طیف نگار از طرف دیگر به کار می رود. ساده ترین شکل پیوستار پایه عبارت از لامپ رشته تنگستن است، اما این پیوستار نمی تواند فراتر از دمای روشنایی در حدود °K 3000 به کار رود. و به ناحیه عبوری کوارتز ( به صورت روز از 2000 تا 3000 آنگستروم ) محدود می شود.
قوس کربنی منبع نسبتا داغ تری را تامین می کند که خیلی نزدیک به تابش جسم سیاه در دمایی حدود°K 3800 است. دماهای روشنایی مشابه در ناحیه مرئی و فرابنفش ، کواتز را می توان از قوس های گازی با فشار بالا ( جیوه و گازهای خنثی ) به دست آورد.
منبع نوری ایده آل طیف جذبی:
لوله های درخشش ، که مهمترین منابع تابش پیوسته در ناحیه ماورای بنفش اند، می توانند در طول موج های بلندتر نیز مورد استفاده قرار گیرند. لوله های درخش که به منظور مینیمم کردن ثابت زمانی با ضریب القای بسیار کوچک ساخته می شوند ، می توانند به دمای روشنایی خیلی بالایی برسند ( در حدود °K 50000 ).
به طوری که خطوط حاصل از یک قوس یا لوله شوک می توانند در جذب دیده شوند. دوره تناوب بسیار کوچک درخش ( چند میکروثانیه ) این منبع را به یک منبع پایه بسیار مناسب برای جذب گذار نظیر آنچه در لوله شوک و تجزیه نوری بود، درآورد.
