دنباله‌دار گاراد با نام علمی C/2009 P1 در صورت‌فلکی جاثی (هرکول) اقامت دارد و در اواخر اسفند و اوایل فروردین به فاصله 195میلیون‌کیلومتری زمین خواهد رسید و با چشم غیرمسلح دیده خواهد شد.

تصویر زیر را رولاندو لیگاستری در نیومکزیکو گرفته و این دنباله‌دار را در نزدیکی خوشه ستاره‌ای کروی M92و چند کهکشان دوردست نشان می‌دهد. این دنباله‌دار در حال حاضر از قدر 6.5 دیده می‌شود و به همین دلیل فقط با دوربین‌های دوچشمی یا تلسکوپ قابل مشاهده است.

دنباله به رنگ سفید-زرد از ذرات غبار فوران‌یافته از هسته دنباله‌دار تشکیل یافته و مسیر تقریبی حرکت دنباله‌دار را نشان می‌دهد. اما دنباله آبی‌رنگ که جهت مخالف خورشید را نشان می‌دهد، از ذرات گاز یونیزه‌ای تشکیل شده که تحت تاثیر بادهای خورشیدی به عقب رانده شده و از خود نور منتشر می‌کنند. در منظومه شمسی، این دنباله‌های آبی‌رنگ یونی جزو معدود منابع تولید نور مریی غیر از خورشید به شمار می‌روند. اغلب اجسام منظومه شمسی با بازتاب‌کردن نور خورشید دیده می‌شوند و از خود نوری منتشر نمی‌کنند.