پس از سال 2014، تلسکوپ فضایی ‌هابل به ماموریت خود خاتمه می‌دهد و تلسکوپ فضایی جیمزوب باید برای ماموریت آماده شود. این تلسکوپ عمدتا در محدوده فروسرخ مطالعه می‌کند، یعنی طول‌موج‌هایی بین 500 نانومتر تا 24 میکرومتر را پوشش می‌دهد. هدف اصلی این ماموریت، تهیه تصاویری از سیاراتی به اندازه زمین و آشکارسازی کهکشان‌های اولیه در مرزهای قابل رویت جهان است.

در حوالی سال 2020 تلسکوپ فضایی فروسرخ اروپایی- ژاپنی، به نام SPICA، باید به همراه تلسکوپ‌های اپتیکی و نزدیک فروسرخ غول‌پیکر مستقر بر روی زمین (تلسکوپ بسیار بزرگ اروپایی، تلسکوپ 30 متری و تلسکوپ غول‌پیکر ماژلان) مجهز و پیشرفته شوند. آرایه میلی‌متری بزرگ آلما (ALMA)، طول‌موج‌هایی از 4/0 تا 3 میلی‌متر را پوشش می‌دهد. ساخت آلما باید در سال 2012 در شیلی تکمیل شود. این ابزار، مناطق شکل‌گیری ستاره را در کهکشان ما و دیگر کهکشان‌ها با تفکیک زاویه‌ای و حساسیت بالا بررسی خواهد کرد.

آلما حتی در مقیاس، از تلسکوپ رادیویی بین‌المللی شناخته شده تحت عنوان آرایه کیلومتر مربع (SKA) پیشی خواهد گرفت. SKA  در آفریقای جنوبی یا استرالیا قرار می‌گیرد و مجموعه‌ای از آنتن‌های رادیویی را با ایستگاه‌های گیرنده‌ای که در فاصله بیش از 3 هزار کیلومتر قرار دارند، اتصال می‌دهد. SKA بر روی تکامل تدریجی کیهان مطالعه خواهد کرد و با استفاده از رصدهایی که از گاز هیدروژن موجود در یک میلیارد کهکشان انجام می‌دهد، به بررسی طبیعت ماده تاریک و انرژی تاریک می‌پردازد. همچنین، این ابزار اندازه‌گیری‌های اساسی را برای فهم بیشتر ما از گرانش انجام می‌دهد و به آشکارسازی امواج گرانشی می‌پردازد.

ناسا و سازمان‌های فضایی اروپا و ژاپن، به بررسی امکان تاسیس یک رصدخانه بین‌المللی پرتو ایکس می‌پردازند. بدین‌منظور، IXO از میان غبار و ابرهای تاریک گاز برای کشف سیاه‌چاله‌های ابر پرجرم در دوران اولیه جهان، یعنی زمانی‌که کهکشان‌ها مراحل اولیه شکل‌گیری خود را پشت سر می‌گذاشتند، به آسمان می‌نگرد و تاریخ و تکامل تدریجی ماده و انرژی مرئی و تاریک را بررسی می‌کند. همچنین، این ابزار به بررسی این‌که عناصر در چه زمانی و چگونه آفریده شدند و چگونه در مناطق بین کهکشانی پراکنده شدند، می‌پردازد.