ستادیار فیزیک اطلاعات و رایانه دانشگاه توکیو در گفتگویی با گاردین توضیح می دهد که چگونه استفاده از رایانش القا شده می تواند هر جسمی را به ابزاری ارتباطاتی تبدیل کند.
به گزارش خبرگزاری مهر، "آلوارو کاسینلی" استادیاری در لابراتوار ایشیکاوا-اوکو در دانشگاه توکیو است که به همراه همکارش "الکسیس زروگ" سیستم چند مدلی واقعیت افزوده فضایی، سیستمی که می تواند در آن واحد اجسام و لوازم خانگی را به ابزاری ارتباطاتی تبدیل کند. این پدیده که به Invoked Computing یا "رایانش القا شده" یا انگیزشی شهرت دارد، فرایندی است که کاسینلی از آن برای تبدیل یک جعبه پیتزای بی استفاده به یک لپ تاپ و یا یک موز به یک گوشی تلفن استفاده می کند. این ایده جایزه بزرگ کنفرانس بین المللی و نمایشگاه "لاوال ویرچوال" را به خود اختصاص داده است. مفهوم رایانش القا شده به اختراع OmniTouch شرکت مایکروسافت شباهت دارد که می تواند هر سطحی را به صفحه لمسی تبدیل کند. با کمک این سیستم می توان به یک شی مانند موز قابلیت هایی از قبیل صدا، تصویر و ویژگی های الکتریکی افزود. فناوری مایکروسافت برای تبدیل پوست بدن به صفحه ای لمسی در حقیقت اگر فردی یک موز با به شکل گوشی تلفن به گوش بچسباند، سیستم موجود در اتاق که تحت کنترل فناوری رایانش القا شده قرار دارد با تشخیص حالت و اشاره کاربر پی می برد که فرد چه هدفی در سر دارد ( برقراری تماس تلفنی) و به این شکل امواجی از صدا را از طریق بلندگوهای ویژه در گوش کاربر پخش می کند و به نظر می رسد که یک موز همانند یک تلفن همراه عمل می کند. گاردین: چطور ایده رایانش القا شده به مغز شما خطور کرد؟ آلوارو کاسینلی: این پروژه با چالشی خودخواسته آغاز شد که انگیزه های اکولوژیکی و فناورانه داشت. سوال این بود: آیا می توان یک لپ تاپ قدیمی که به سطل زباله پرتاب شده را نه با تعمیر قطعات داخلی آن، بلکه با کمک گرفتن از "واقعیت افزوده شده" دوباره احیا کرد تا دوباره بتوان از این ابزار فرسوده و باران خورده ابزاری کاربردی به دست آورد، ابزاری که از بیرون به چشم هر بیننده ای زنده و فعال به نظر بیاید؟ به زودی ما دریافتیم موفقیت ما در احیای این ابزارهای فرسوده منجر به وقوع پدیده ای هیجان انگیز خواهد شد: اگرچه لپ تاپ کاملا از کار افتاده است اما تداخل قدرتهای نامرئی و افزوده شده می تواند دوباره لپ تاپ را زنده کند. حیات از بیرون القا می شود، جسد رایانه را در تصرف خود در می آورد و آن را به واسطه "هوش پیرامونی" که همه جا را فراگرفته مانند یک عروسک خیمه شب بازی به حرکت در می آورد و هیچکس متوجه تفاوت آن با ابزارهای عادی نخواهد شد. زمانی که در جستجوی نامی برای این فناوری بودم ابتدا به "رایانش ارواح شریر" یا "رایانش زامبی" فکر کردم اما معانی تمامی این نامها منفی بودند از این رو القا شده را برای آن انتخاب کردیم که نام مناسبی به نظر می آید زیرا هم می تواند معنی قدرتهای نامرئی و برتر و هم معنی تکنیکی فعالسازی را در ذهن ایجاد کند. * چرا موز و جعبه پیتزا؟ - در فرایند رایانش القا شده خود اجسام عامل اصلی فعال سازی بوده و از تعاملی شدن پشتیبانی می کنند. از این رو ما در جستجوی اجسامی بودیم که در محیط پیرامونی به وفور حضور دارند، از قبیل اجسام مرتبط با مواد غذایی مانند موز یا جعبه پیتزا. این اجسام مانند ایکونهای سیستم عامل رایانه ها عمل می کنند، آنها خود برنامه نیستند بلکه کلیدهایی برای اجرا و فعال سازی آنها هستند. به بیانی دیگر اجسام فیزیکی حقیقی پشتیبانی برای تعاملات خواهند شد و سطحی مناسب را برای نمایش دادن تصاویر و یا صداهای مختلف به وجود خواهند آورد. * پس در واقع شما اجسام روزمره را به سطوح لمسی تبدیل می کنید؟ - نه دقیقا. پروژه رایانش القا شده سیستمهایی را ارائه می کند که عملکرد های مختلفی را بر روی اجسام ایجاد می کنند، اما بدون ایجاد فضای تعاملی که به نمایشگری با آیکونهای مختلف شباهت دارد. در واقع ما نمی خواهیم آیکونها و یا کاربردهای معمول برنامه های رایانه ای را بر روی اجسام معمولی نمایش دهیم تا با لمس شدن آنها یکی از برنامه های رایانه ای فعال شوند، در عوض توانایی های جهان فیزیکی پیرامونی باید خود منجر به ایجاد عملکرد رایانشی شود. * در این صورت اشاره ها اجسام مرده را زنده می کنند؟ - اشاره و ژستی گویا می تواند در راستای هدف اجرای عمل مورد نظر کاربر بسیار کاربردی باشد. من 11 سال است که در ژاپن زندگی می کنم و بیشتر از همه می دانم که این نوع از ارتباطات غیر کلامی یکی از مطمئن ترین ابزارهایی است که برای جلوگیری از ابهام در موقعیتهای روزمره می توان از آن استفاده کرد. در مورد تلفنهای موزی در واقع نیازی به یک دستگاه کامل تلفن نیست، بلکه تنها به جسمی نیاز است که بتواند عمل تماس گرفتن با یک تلفن را نمایش دهد. آن جسم می تواند ترکیبی از یک جسم به همراه اشاره ای اغراق شده و نمایشی اما واضح از عمل مورد نظر (تماس تلفنی برقرار کردن) باشد. * آیا امکان عرضه تجاری این فناوری وجود دارد؟ - مشخص است که کاربرد این فناوری در موقعیت های کنترل شده است. مثلا زمانی که در یک رستوران هستید و می خواهید لیست غذاها را بخوانید، می توانید دستمال سفره را باز کرده و لیست را بر روی آن نمایش دهید. این کاملا عملی است. همچنین این ایده نیز وجود دارد که به جای فرسوده شدن یک ابزار و نیاز به خریداری نمونه ای جدید از آن، همان ابزار فرسوده را دوباره با استفاده از حقیقت افزوده شده زنده کرد. شاید این ایده به جایی برسد که نیاز به خریداری رایانه ای جدید به کلی از بین برود. منظورم این نیست که ساخت و توسعه رایانه های قدرتمند تر باید متوقف شود، اما می توان با کمک این فناوری طول عمر آنها را افزایش داد. * به نظر شما ایده "داشتن جدیدترینها بهترین کار است" ایده اشتباهی است؟ - کاملا اشتباه است. شاید کارایی فرد در نوشتن با کمک یک ماشین تایپ بیشتر از تایپ کردن با کمک یک آی-پد باشد، رایانش القا شده این فرصت را ایجاد می کند که از ابزاری که به خوبی با آن آشنایی دارید، استفاده کرده و به استفاده از آن ادامه دهید، حتی اگر دیگر از کار افتاده باشد. درست مانند این است که خودرویی قدیمی داشته باشید که عاشقش هستید، نمی خواهید آن را از دست بدهید اما قطعه جدید برای تعمیر آن را نیز در اختیار ندارید، مهم نیست، تنها باید به آن امکان بدهید تا از بیرون آغاز به کار کند، با استفاده از منابع بسیار قدرتمند خارجی می توان چنین ابزارهایی را دوباره زنده کرد. این فناوری فراتر از شخصی سازی رایانه شخصی است، در واقع بیشتر شبیه به شخصی سازی جهان پیرامونی افراد است. نیازی نیست که شما تحت تاثیر نبوغ طراحان ابزارهای مختلف در شرکتهای مختلف قرار بگیرید، تنها تصمیم می گیرید و عملکرد مورد نظرتان به سراغ شما خواهد آمد. افراد دنبال کردن مد را دوست دارند و در صورتی که این فناوری کارایی خوبی از خود نشان دهد مشکل ساز خواهد شد زیرا افراد به جای داشتن یک آی-فن تنها کافی است یک کارت یا یک دسته کارت مقوایی داشته باشند. به این شکل نحوه ارتباط افراد با اجسام متحول خواهد شد. بگذارید ببینیم چه پیش خواهد آمد. بر اساس گزارش وایرد، محققان آزمایشگاه Ishikawa-Oku دانشگاه توکیو این فناوری را با هدف اتصال رایانه ها به عناصر مختلف زندگی روزمره ابداع کرده اند، آنها با تبدیل یک موز واقعی به تلفن همراه مجازی نشان دادند که رایانه ها می توانند به اجسام واقعی غیر رایانه ای متصل شده و قابلیت های محاسباتی و رایانه ای به دست آورند.
